To już 19 lat odkąd Alicia Keys wydała swój debiutancki album „Songs in a Minor”. Miała wtedy 20 lat i wielką karierę przed sobą. Od tamtej pory wydała sześć albumów, zdobyła piętnaście Nagród Grammy i współpracowała z największymi gwiazdami muzyki, od Beyonce, Jay-Z po Drake’a. Alicia nie tylko śpiewa, ona przede wszystkim gra – pianino to jej pasja. Najpiękniejsze wykonania to te, kiedy śpiewa i gra, nie wielkie show, ale właśnie to skromne granie, które niesie więcej emocji i życia, kiedy melodia pozbawiona lukru może trafić w nasze czułe punkty, podobnie jak teksty – które są świetne.
Już niedługo ukaże się kolejna jej płyta. Do tej pory mieliśmy możliwość posłuchać z nowej płyty takich przebojów jak rytmiczne „Time Machine”, „Underdog”, „Show me love”, „Good Job”, czy „Perfect Way to Die”. Ta ostania piosenka wybrzmiewa szczególnie mocno – na ulicach USA ciągle trwają protesty przeciwko rasizmowi i dyskryminacji ze względu na kolor skóry. Alicia Keys nie tylko jest artystką, jest świadomą obywatelką i aktywistką na rzecz lepszego życia dla wszystkich. Nie tylko udziela się w protestach popierając #blacklivesmatter, ale również walczy ze stereotypami dotykającymi kobiet – już jakiś czas temu totalnie zrezygnowała z makijażu i dołączyła jako jedna z nielicznych gwiazd do ruchu Body Positive. Żadna inna gwiazda nie da koncertu au naturel, tak jak Keys.
„Perfect Way To Die” przywołuje śmierci – równie medialne, co śmierć Georga Floyd’a; które nigdy nie powinny się wydarzyć – Trayvona Martina, Michael’a Brown, czy Sandry Bland. Opowiada o tym, jak wiele emocji i strachu kryje się w codzienności ludzi o ciemnym odcieniu skóry. Z tym strachem trudno żyć. Piosenka została nagra rok temu, teraz jednak dopiero Keys udostępniła ją publiczności. W momencie tak ważnym i istotnym, kiedy wszyscy mówią o systemowym rasizmie i wspólnotowym oburzeniu oraz niezgodzie jakie dyskryminacja wywołuje w społeczeństwie.
„Niezgoda na to, co się dzieje jest w nas od dawna. Nie wiem, czy zawsze była tak silna jak teraz w świadomości wszystkich tych osób, które wyszły na ulicę, to może być nowe zjawisko. Niesprawiedliwość, nierówności społeczne i systemowy rasizm – to wszystko jest tak wyraźne, że nie da się już dłużej tego ignorować. Myślę, że stąd się wzięły te masowe protesty. Ludzie mają już dość takiego traktowania” – mówi Keys w wywiadzie dla Vogue.
Keys zauważa, że kobiety muszą walczyć dwa razy silniej – są wyłączane z dyskusji o brutalności policji amerykańskiej, a ta brutalność dotyka ich w takim samym stopniu jak mężczyzn. Artystka zauważa, że kobiety w ogóle muszą walczyć o swoje prawa, nie tylko chodzi tu o dyskryminację rasową. „Potrzebujemy dialogu, otwartej rozmowy” – podkreśla.
Alicia Keys jest zaangażowana w działalność Until Freedom – organizację prowadzą przez Tamikę Mallory, która jest prywatnie jej przyjaciółką. Razem nagrały serię w której kobiety mówią o śmierci Breonny Taylor – młodej pielęgniarki zastrzelonej we śnie we własnym mieszkaniu przez policjanta.
„Nie było dowodów na brutalność tego aktu, nie było żadnego nagrania tak jak w przypadku Georga Floyda. Dlatego śmierć Breonny nie wywołała takiego poruszenia. Znam Tamikę odkąd byłyśmy dziećmi. Rozmawiałyśmy i ona powiedziała: jeśli uda nam się namówić kobiety do opowiedzenia tej historii, to będzie silna wiadomość, oświadczenie, którego nie da się zignorować” – mówi Keys.
Keys przyznaje, że pandemia Covid – 19 jest ciosem, ale to rasizm jest prawdziwą pandemią w Ameryce. Pandemią z którą nie ludzie nie mogą się uporać od tysiącleci. „To jest moment w którym wszyscy możemy się przekonać i być świadkami tych zbrodni, poczuć ból, bez względu na kolor skóry, nasze pochodzenie, czy wiarę. Im więcej odkrywamy, tym bardziej jest to przytłaczające.” – wyznaje. Napędza ją wiara w ludzi, Keys cieszy się, że na świecie jest tyle osób które włączyły się w akcję, które chcą coś zmienić. „Im więcej cudownych osób się angażuje, tym bardziej się czuję zmotywowana” – mówi.
Na przyszłość Keys patrzy optymistycznie, uważa, że zmiany powinny zajść od rewolucji przez ewolucję, każdy powinien znaleźć swoje własne miejsce i swoją odwagę. Wierzy w dialog, w to, że tak masowe poparcie i zainteresowanie niesprawiedliwością rasową nie będzie tylko kolejnym punktem w historii o którym zapomnimy, ale że to, co się dzieje przyniesie zmiany na lepsze.
W marcu ukazała się książka Keys – „More Myself: A Journey” [Więcej mnie: Podróż]. Artystka jest zadowolona, że wybrała akurat taki moment, uważa że jest idealny, żeby się zastanowić nad sobą. „Kim jesteśmy? Jaka jest nasza prawda? Jakiej prawdy chcemy, jaką tworzymy? Książka jest właśnie o tym, jest środkiem do zatrzymania się i zapytania: kim jestem? To jest też moje osobiste doświadczenie i odkrywanie siebie. Każdy z nas może się odnaleźć w tym poszukiwaniu.”
W tym roku usłyszymy również nową płytę. Ma tytuł „Alicia”. Jak mówi Keys: „jeszcze nigdy nie czułam się tak bardzo sobą. Lepiej poznaje wszystkie Alice, które we mnie są, bo każdy z nas ma wiele różnych twarzy.” Uważa, że muzyka ma moc, może zmieniać rzeczywistość, pokazuje, że nikt z nas nie jest sam. Z muzyki czerpiemy siłę, odnajdujemy w niej spokój.
„Przez historię muzyki przewinęło się wielu wspaniałych artystów, podziwiam Curtisa Mayfield’a, Ninę Simone, Boba Marley’a i Johna Lennon’a. Oni uchwycili w swojej muzyce ducha tamtych czasów, nastroje, emocje, potrzeby” – mówi Keys.
Przyznaje, że bardzo lubi „Perfect Way to Die”, ale wolałaby, żeby nie było potrzeby jej śpiewać. „To jest muzyczna ekspresja tego, co się dzieje, brutalności policji, która jest poza wszelką kontrolą. Ale muzyka uzdrawia i łączy, pozwala zacząć rozmowę i dostrzec problemy. To właśnie jest ta moc, którą możemy się dzielić.”
Kulturalnie mon Amie 