W warszawskiej Zachęcie można oglądać dwie wystawy, pierwsza z nich poświęcona jest Hege Lonne – szwedzkiej artystce, która również studiowała w Warszawie. To pierwsza tak duża wystawa Hege zrealizowana po jej śmierci. Artystka zajmowała się w swojej twórczości naturą i środowiskiem naturalnym. Jej instalacje, zdjęcia i filmy to również uwielbienie dla Europy Środkowo – Wschodniej. Druga wystawa poświęcona jest awangardzie japońskiej lat ’50 i ’60 XX wieku. Niesamowicie ciekawa, bo pokazuje „sztywną, trzymającą się tradycji” Japonię poprzez sztukę, która jest sztuką buntu, przekraczania granic, szukania tego co nowe i niekonwencjonalne. Warto zobaczyć!
Hege Lonne
Wystawa Hege Lønne, artystki norweskiej związanej z Polską, prezentuje rzeźby, instalacje, prace wideo oraz dokumentację działań artystycznych z różnych okresów jej twórczości. Ekspozycję uzupełniają niepublikowane fotografie Warszawy — barwne slajdy z okresu transformacji lat 80. i 90. XX wieku oraz filmy animowane. Najstarsze z prac na wystawie — rzeźby wykonane w Norwegii i w Polsce w latach 80. — są efektem eksperymentowania zarówno z materiałem, jak i medium rzeźby. Wpisują się w pojęcie rzeźby rozszerzonej — rzeźbiarskich działań performatywnych oraz otwartych układów rzeźbiarskich zapisanych na seriach fotografii. Główną oś wystawy stanowią rzeźby tworzone autorską metodą pracy z gipsem. W wielu swoich realizacjach artystka, zafascynowana Europą Środkowo-Wschodnią, przyglądała się Polsce oczami przybysza.
Między kolektywizmem a indywidualizmem. Awangarda japońska lat ’50 i ’60 XX wieku/
Wystawa prezentuje po raz pierwszy w Polsce awangardową sztukę japońską dwóch historycznych dekad, czasu przełomowych zdarzeń i przemian, w wyniku których wyłoniła się Japonia znana nam dzisiaj. Składa się z dzieł najważniejszych artystów tamtego czasu, rzadko pokazywanych poza Japonią, oraz z dokumentacji ówczesnych ruchów awangardowych.
Po raz pierwszy prezentowane są m.in. obrazy tzw. malarzy reportażystów (awangardowych realistów), ujawniających sprzeczności powojennego społeczeństwa japońskiego w stylu realistycznym, dzięki czemu ich polityczne przesłanie było łatwo zrozumiałe. W niespokojnych politycznie latach pięćdziesiątych w różnych ośrodkach powstawały nowatorskie ruchy i grupy artystyczne. Sieć wzajemnych powiązań indywidualności i kolektywnych praktyk pokazują dzieła i dokumenty archiwalne grup takich jak Jikken Kōbō, Demokratyczne Stowarzyszenie Artystów, Stowarzyszenie Artystyczne Gutai, Kyūshū-ha (Szkoła z Kiusiu) czy kolektyw fotograficzny Vivo. Lata sześćdziesiąte przyniosły wiele wybitnych realizacji przedstawicieli starszej generacji, a także zaowocowały twórczością nowego pokolenia, którego radykalne instalacje, akcje i happeningi zmieniły oblicze awangardy japońskiej. Wśród nich wyróżniają się działania m.in. Neo Dada, Zero Jigen, Hi Red Center, The Play, GUN (Grupa Ultra Niigata), Bikyōtō czy Provoke. Manifestujące się na wiele sposobów dążenia do pogodzenia pozornie przeciwstawnych postaw — indywidualizmu z kolektywizmem — okazały się ożywcze dla rozwoju japońskiej sztuki współczesnej. Wystawa prezentuje dzieła, które poprzez poszukiwanie form i strategii wypowiedzi artystycznej adekwatnych do aktualnych czasów, uczyniły Japonię nowym ośrodkiem życia artystycznego.
Kulturalnie mon Amie 