Kulturalnie mon Amie

Całkiem niedawno ukazał się nowy album Poli Rise – „Anywhere But Here”. Niebieska okładka, ciepły głos, wycieczka przez miasta świata, przez emocje – wszystko w rytmie alterantywy. Kiedyś wydawo się, że alternatywa jest dla wybranych odbiorców – dziś wokalistki takie jak Pola, czy Bjork udawadniają, że to muzyka dla wszystkich.

„Go slow” otwiera album „Anywehere But Here” i już wiemy, czego możemy się spodziewać – płyta zabiera nas w głąb naszych własnych emocji, Pola Rise okazuje się bardzo sprawną obserwatorką życia w dużym, pędzącym na oślep mieście, gdzie ludzie w drodze po sukces często gubią samych siebie, i gdzie każdy sukces jest wynikiem przekraczania kolejnych granic i wychodzenia ze swojej strefy bezpieczeństwa. Wokalistaka zwalnia nasze tempo, wprawiając nas w stan relaksu – jeśli się wsłuchacie to oprócz elektronicznego rytmu odkryjecie całkiem nowe, alternatywne dźwięki – jak sample smyczkowe, które działają wręcz kojąco w połączeniu z dźwięcznym głosem Rise.

To jest już drugi album – powstaławał trzy lata, Pola Rise pierwsze koncerty grała już w 2015 roku, wydała też w międzyczasie E-pkę „The Power of Coincidence” i jako jedyna polska artystka została zaproszona do Deezer Sessions. Sama artystka mówi, że dopiero teraz po wydaniu „Anywhere But Here” czuje się jak debiutantka, może dlatego że do tej pory nie było o niej głośno, ale ten album daje jej przepustkę do świata muzyki – jest spójny i dopracowany – mimo, że jest wynikiem współpracy wielu osób, samych producentów ma kilku – Robot Koch, kolektyw Nector, Loxe, Emiji, Manoid i Janek Pęczak.

„Jest to historia, która działa się we mnie w ostatnich latach. Większość utworów pisałam na bieżąco, inspirując się miejscami, które odwiedziłam, w których zagraliśmy koncerty, ale też sytuacjami, z którymi musiałam się zmierzyć. Często są to konkretne opowieści, tak jak w utworze „Fear”, gdzie sama sobie musiałam zaśpiewać, że patrząc w słońce, nie można myśleć o tym, że za chwilę zapadnie ciemność, tylko cieszyć się tym, że teraz czuć jego ciepło” – mówiła Pola w wywiadzie dla Interii.

„Anywhere But Here” to płyta międzynarodowa pod wieloma względami, zaczynając od faktu że jest wynikiem współpracy, która zmusiła artystkę do odbycia podróży do Londynu, Nowego Jorku, Oslo, Dublinu, Seulu czy Berlina, po fakt że wszystkie utwory są śpiewane w języku angielskim. Teksty pisosenek, które skaładają się na ten krążek są bardzo uniwersalne i na czasie – każdy może się w nich odnaleźć, a przecież na tym polega siła muzyki, jeśli jest szczera i możemy się z nią identyfikować, to wciąga nas i chcemy słuchać więcej i więcej. Tak też jest z tą płytą, można powiedzieć o niej, że to „bezpieczne uzależnienie”.

Nie tylko nam się podoba ta płyta – właśnie zjęła trzecie miejsce w konkursie Sanki 2018, czyli w konkursie na najbardziej obiecujące nowe talenty na naszej scenie muzycznej. Krytycy przyjęli ją ciepło. Pozostaje nadzieja, że mimo że nie jest to muzyka szczególnie popularna w największych rozgłośniach radiowych, to gdzieś tam między tą całą popularną mieszkanką usłyszymy jakieś nagranie z tego krążka. Sama Pola Rise też mocno pormowała kawałki, które weszły na „Anywhere But Here”, dając sporo koncertów zarówno w kraju jak i za granicą. My czekamy z niecierpliwością na kolejną możliwość usłyszenia ich na żywo i trzymamy kciuki, że ta płyta to początek całkiem obiecującej kariery.