Futro z reklamówek, kolekcja odszyta ze ścinków… odpowiedzialność i przesłanie. Tomasz Armada, naczelny buntownik i Pat Guzik, kolorowy ptak polskiej mody łączą siły i wspólnie zwracają naszą uwagę na to, co dzieje się w przemyśle modowym. Ich manifest możecie oglądać w Gdańskiej Galerii Miejskiej.
Kiedy zobaczyłam zdjęcie promujące wystawę Niebieskie psy, moja ciekawość została rozbudzona. Dodając do tego dwa, bardzo znane nazwiska projektantów, którzy ciągle pozostają poza wygodnym mainstreamem, i nie tylko prowokują, bawią się krojem i kolorem, ale również wpisują swoje rzeczy w trend mody odpowiedzialnej, chciałam zobaczyć o czym chcą nam opowiedzieć przenosząc swoje prace do przestrzeni galeryjnej.
‚Raj jest wyspą, piekło też.
„Istnieje wiele wysp tak bardzo oddalonych od kraju macierzystego, że trudno umieścić je na jego mapach. Najczęściej są one pomijane; czasem jednak sadza się je w kartograficznej oślej ławce: ciasnej ramce, zepchniętej na sam brzeg, z własną skalą, ale bez informacji o rzeczywistym położeniu. Stają się wtedy przypisami do danego kraju, w pewnym sensie zbędnymi, albo daleko ciekawszymi niż jego masywny kontynentalny korpus”.
Judith Schalansky, Atlas wysp odległych
Rozpoczynamy podróż. Jesteśmy na wyspie leżącej na Morzu Arabskim, w strefie klimatów tropikalnych. W porze wilgotnej średnie temperatury wynoszą tu około 30 stopni Celsjusza. Jesteśmy przy bramie, niegdyś najważniejszym monumencie miasta, który dziś porasta dzika roślinność. Z gąszczu przebijają wieże i krzywoliniowa kratownica, rzeźbiona w żółtym bazalcie. Za łukiem bramy znajdują się schody wiodące ku wodzie. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to zatoka i port, z którego można popłynąć na kolejną odległą wyspę.W sąsiadującej z portem, osnutej mgłą dzielnicy nieśpiesznie biegają psy w kolorze indygo*, chowając się i wyłaniając zza gęstych chmur. Ta część wyspy, spowita ciemnością daje schronienie przed gorącem. Cena schronienia jest jednak bardzo wysoka – skażona kolorem indygo, najmodniejszym w tym sezonie. Chłodząc się w wodzie, psy rozciągają się, ziewają, rozbudzają się do życia.Fale wściekle biją o brzeg, nadając wszystkiemu wokół intensywną błękitną barwę.Tutaj leży wyspa, drugi koniec znanego nam świata, gdzie psy szczekają, a karawana jedzie dalej.
Kontynuując podróż palcem po mapie, wiedziemy ją między strefami wilgotnego klimatu kontynentalnego a zwrotnikowego klimatu monsunowego. Zbieramy doświadczenia, inspiracje, odkrywamy samych siebie. Zbliżamy się do miejsca, które nie ma rzeczywistego położenia, ale pozwala na zastąpienie tła zdarzeń dowolnym obrazem przychodzącym nam na myśl.W tej przestrzeni, wykorzystując technikę green screen, zastajemy codzienność, w której ubrania są nośnikiem historii i przeżyć. Bez kompulsywnego przemieszczania się docieramy do prawdziwego sedna podróży. Cumujemy wraz z wszystkimi smutnymi, niechcianymi ubraniami, które świadomie nie chcą być trendy.Miejsce, do którego dotarliśmy, pozornie znajduje się w centrum. Jednak pozostając tu dłużej, czujemy, jakby było na uboczu – wyłączone z ciągłego uczestniczenia. Tu nie trzeba pytać: czy pasujesz? Jesteś w bezpiecznej przestrzeni, wolny od osądu. Na jasnej betonowej podłodze leżą wymieszane ciuchy; zmiksowane, zrzucone z wieszaków. Między nimi biegają Niebieskie Psy. Opowiadają nam swoje niewygodne prawdy, ocierając się i gubiąc sierść.
Pat Guzik wraz z Tomkiem Armadą zabierają nas w podróż na nieznany ląd. Oddaleni od siebie, prowadzą kilkumiesięczną rozmowę. Wymieniają się swoimi doświadczeniami i refleksjami, jednocześnie kontestując przemysł odzieżowy. Rozmowy poza strefą czasową, wyszywane 8391** rodzajami ściegów. Właśnie to będziesz mógł/mogła odczuć, odwiedzając przestrzeń skrojoną na miarę dzisiejszych czasów.
P.S. Też mam teraz dość dojechany czas i potrzebuję takiego trochę slow i pomyślenia nad tym wszystkim.
Po ulicach jednego z największych miast Indii przez kilka dni biegało jedenaście niebieskich psów. Wszystkiemu winne zanieczyszczenie wody i powietrza. Zob. Indian blue dogs blamed on river pollution, „ODN News’*
Tym razem idziemy tropem niebieskich psów, zadając sobie pytanie: czy rzeczywiście świat musi funkcjonować w taki sposób? Czy nie ma szansy, że opamiętamy się i powstrzymamy swoje konsumpcyjne zapędy?
Zdecydowanie Tomasz Armada i Pat Guzik, nad swoją karierę i zyski przedkładają wartości artystyczne i odpowiedzialność ekologiczną, dlatego masowej produkcji, nudzie w modzie, szybkiemu konsumpcjonizmowi, projektanci mówią: nie.
Tomasz Armada swoje projekty tworzy głównie wykorzystując materiały z recyklingu. Często to, czego używa jest równie zaskakujące jak to, co projektuje i szyje. Każdy z jego projektów jest przez to niepowtarzalny, i posiada wartość artystyczną, możemy nawet mówić o dziełach sztuki czy obiektach. Nie sądzę natomiast, aby każdy z jego projektów miał wymiar użytkowy, bo jak chodzić w futrze z reklamówek? Współpracuje z Domem Mody Limanka, z którym również włącza się w różne projekty artystyczne. Swoje inspiracje czerpie z kultury polskiej, ze swojego otoczenia – zarówno z miasta rodzinnego, jak i z łódzkich Bałtów na których mieszka.
Pat Guzik jeszcze kilka lat temu tworzyła kolekcje tak niszowe i tak zakręcone, że nie spodziewała się, że mogą trafić do szerszego grona odbiorców. Trendy jednak się zmieniają, a jej proekologiczne, autorskie i artystyczne podejście oraz technika szycia zostały docenione na licznych konkursach i pokazach. Jej marka podbija rynki azjatyckie, stąd coraz to śmielsze inspiracje kulturą Azji i wschodu. Jej ubrania projektowane i szyte są w Polsce. Chętnie do współpracy zaprasza polskich artystów.
Niebieskie psy/ Gdańska Galeria Miejska 1, ul. Piwna 27/29/ do 13/07/2019
*z informacji prasowej
Kulturalnie mon Amie 