Porno, orgazm, fetysz – wszystko z kobiecego punktu widzenia. Ukazał się kolejny numer magazynu feministyczno – erotycznego G’rls Room. W środku reportaże, artykuły, wywiady i prawdziwe historie nadesłane przez czytelniczki. Czytamy, oglądamy, dyskutujemy!
Pamiętam jak pierwszy raz usłyszałam o G’rls Room i o pomyśle na magazyn feministyczno – erotyczny. Zajrzałam wtedy do redakcji, gdzieś było zdjęcie – młode dziewczyny przy długim biurku, ustawionym w wymalowanym na biało pokoju w starej kamienicy, siedzące przed komputerami. Pomyślałam: bardzo młode – co one mogą wiedzieć o seksie? Jak to zrobią? Co będzie wypełniało strony? Pamiętam pierwszą okładkę – dziewczyna z rudymi, długimi włosami, w białym t-shircie z wyhaftowaną gołą babką w rozkroku, i te nazwiska… Bonda, Siebuła, Fiedorczuk, Diduszko, Sadowska, Biller. Tematy: seks międzyrasowy, le clitorsis, dobre ciało. Kto o pisze o takich rzeczach? Pamiętam, że nie tylko ja płonęłam z ciekawości.
Dwa tygodnie temu, w warszawskiej Reginie – gdzie jest nadzwyczaj pięknie, te żyrandole przejdą do historii, premierę miał już siódmy numer G’rls Room. Czerwona okładka, chyba najbardziej erotyczna i pociągająca ze wszystkich siedmiu – na niej gołe ciało Kasi Bielskiej i nic więcej. Ten numer można nazwać szczęśliwą 7- orgazm, autoerotyzm, pornografia… „chciałyśmy postawić na autoerotyzm, przyjrzeć się bliżej naszym ciałom, potrzebom, fantazjom. Tylko jak właściwie ma wyglądać nowe podejście do erotyki? Czy powinnyśmy szukać kobiecego spojrzenia, a może takiego które nie będzie obciążone płciowym podziałem?” – zastanawiają się dziewczyny na stronach magazynu.
Naukowo – badawcze podejście
Erotyka jest najbardziej popularnym tematem – jest wszędzie, a jednak mało kto o niej mówi w sposób otwarty i świadomy. Byłam ostatnio na wystawie „Kobiety niepodległe a dyskurs narodowy” w MSNie, stałam przed dziełem Zbigniewa Libery „Smierć patrioty” i wyobraźcie sobie, że wcale niemłody mężczyzna wzdrygnął się podchodząc – nie wiem czy ta reakcja była spowodowana samym dziełem, czy tym, że kobieta w miejscu publicznym może patrzeć na męską nagość, w dodatku rozszarpywaną przez inne kobiety przed obiektywem aparatu. Wstrząsające. Podobnie jak publiczna rozmowa o filmach porno, orgazmie, czy męskiej dominacji w kulturze erotycznej.
W G’rls Room dziewczyny sięgają po opinie ekspertek, przyglądają się wzorcom kulturowym, wyciągają kto i jak przedstawia ciało i jego erotyczne aspekty. Zadają pytania – „Czy jest sens definiować „męskie” i „kobiece” spojrzenie na erotykę?”, „”Jak ciało przedstawiają współczesne fotografki?” I szukają dopowiedzi, nie generalizują, piszą z różnych punktów widzenia, bardziej jako badaczki i poszukiwaczki „jakiś” prawd, niż tej jednej, generalnej prawdy – bo jeśli chodzi o erotykę ludzką, to jest to temat tak złożony jak ludzkie ciało – tysiące malutkich komórek, tysiące podejść do seksualności, tysiące wzorców, opinii, fantazji. Dyskutują, piszą : „o seksie warto rozmawiać. W erze #MeToo wypracowanie nowego podejścia do erotyki wydaje się naprawdę potrzebne”, żeby zaraz zapytać, czy nie warto jednak odłożyć płciowych podziałów do lamusa. Do swojej dyskusji włączają to, co nowe – przedstawiają swoim czytelnikom takie dzieła jak „Istota” – pierwszy komiks erotyczny stworzony przez kobiety i z myślą o kobietach, „#girlstalk”, czy „#sexedpl”. Sięgają po własne seks statystyki, które nie są super naukowe, ale czasami odpowiadają na zaskakujące i niezbyt oczywiste pytania: seks w skarpetkach, tak czy nie? Na ważne pytania odpowiadają eksperci – w tym numerze Izabela Jędrek opowiada o orgazmie i dlaczego w kwestii przyjemności liczy się przede wszystkim głowa.
Do tematyki podchodzą właśnie z otwartą głową, ciekawe tego, co do powiedzenia mają inne kobiety. Zachęcają swoje znajome i czytelniczki do podzielenia się swoimi historiami. „Osiągnęłam orgazm. Łechtaczkowy bez większych trudności” – pisze Alicja. „Nigdy nie miałam orgazmu” – wyznaje Paulina. Opowieści kobiet, szczere, bezpruderyjne otwierają zupełnie nową przestrzeń do przemyśleń na temat własnej seksualności. To nie jest kolejny edytorial o tym jak być idealną w seksie w kolorowym czasopiśmie, to coś więcej – zwierzenie dobrej przyjaciółki, ze wszystkimi odcieniami szarości, które możemy znaleźć w ludzkiej seksualności.
Reportaż, wywiad i kultura
Na stronach magazynu znajdziecie reportaże – niełatwe, szalenie dyskusyjne. „Bieliznę wkłada seksowną, ale nic wyuzdanego. Dużo koronki, czasem czerń, czasem czerwień. Makijaż robi raczej delikatny, włosy rozpuszcza. Uśmiecha się i włącza kamerkę.” Tak zaczyna się reportaż „Czyje ciało, czyja sprawa” – o dziewczynach świadczących seks usługi. O tym, kto się kryje pod skrótem LGBTQIA+, dowiecie się z materiału „Wszystkie odcienie szarości”. Przyznać muszę, że jeśli ktoś z marszu poprosiłby mnie o odczytanie tego skrótu, to miałabym z nim problem – nie wiedziałam, że A można odczytać jak ally (sprzymierzeniec) lub jako asexsual (aseksualny).
Do rozmowy redaktorki zapraszają tym razem Martę Malikowską – aktorkę, którą możecie zobaczyć w adaptacji książki Jakuba Żulczyka „Ślepnąc od świateł” w produkcji HBO. Drugą osobą z którą jest wywiad jest Karolina Czarnecka – aktorka i performerka, liderka grupy Gang Śródmieście. Karolina jest bardzo wyrazistą osobą, teksty które śpiewa w rytm disco punku razem ze swoim Gangiem, są mocnym komentarzem do rzeczywistości – moja ulubiona pozycja to „Lakierki” – „błyszczące lakierki po nocach mi się śnią, pięty obdarte ociekają krwią, koronkowa bluzka, spódnica plisowana, na zawsze w mojej głowie jak otwarta rana…”
Co czytamy przy przygaszonym świetle, ukryte w zakamarku mieszkania, pod poduszką – dziewczyny przyglądają się, jak polskie pisarki radzą sobie z opisami erotycznymi i jednoznacznie stwierdzają, że język polski sprawia w tym zakresie sporo problemów. I albo mamy na stronach powieści ostre rżnięcie, albo „stosunek i połączenie w jedną duszę”. Ta językowa luka sprawia, że opisy seksu stają się najczęściej groteskowo nieznośne. Ale oprócz ocen tych językowych prób, znajdziecie tu sporo atrakcyjnych tytułów – „Innych ludzi” Masłowskiej, „Ulgę” Fiedorczuk, czy „Znowu pragnę ciemnej miłości” Lech. Warto przeczytać.
Kobieca porno rozkładówka
Co mnie najbardziej urzeka, to podejście do kobiecego ciała zgodnie z filozofią body positive. Każde ciało jest piękne i nie wymaga retuszu. W środku więc mamy zdjęcia Kasi Bielskiej, która fotografuje własne ciało i stwierdza, że nigdy w swoich zdjęciach nie widziała erotyki, raczej „intymność” podglądaną za pomocą aparatu iPhone’a. Nie są to typowe akty, to fragmenty ciała: stopa, udo, pupa… bardzo sensualne, szczere, żywe, bliskie. Naturalne. Dokładnie takie zdjęcia jakich brak w prasie i środkach masowego przekazu – gdzie liczy się rozmiar S, powiększone piersi i wyretuszowany celulit. Zdjęcia Kasi to również zdjęcia okładkowe – erotycznie czerwone, gdzie nagie ciało odbija bielą. Przyciągają wzrok.
„Dziś bardzo często same pokazuje swoje swoje ciała. Na własnych zasadach, starając się zmyć z nim grube warstwy nakładanego przez kulturę makijażu i ciążących znaczeń. Pokazać się światu tak, jak same się widzimy i chcemy być widziane.”*
*G’rls Room nr 7, str. 17
Jeśli ciągle się zastanawiacie, czy to tytuł dla Was, zapraszamy na stronę G’rls Room. Znajdziecie tam również sporo ciekawych artykułów.
*zdjęcie na czołówce ze strony G’rls Room
Kulturalnie mon Amie 