Jedna zmiana w ustawie – dzieci z wadami letalnymi, nie ważne jak duże te wady będą, mają się w Polsce rodzić. Każdy z nas ma prawo do godnego życia – zgodnie z Konstytucją, zasadami religii i stanowiskiem rządu. Kobieta będzie miała obowiązek donosić ciążę z uszkodzonym płodem, a lekarze będą zmuszeni otoczyć ją opieką. Później w opiece nad takim dzieckiem pomoże państwo. Ręce i nogi opadają na takie rewelacje. Ustawa ustawą, a życie życiem. Tam, gdzie władza mówi o godności i prawie do życia dziecka z wadą, tam nie wspomina o tym jakie życie zgotuje nie tylko tym dzieciom, ale też ich matkom, ojcom, rodzeństwu.
Tysiąc dzieci rocznie według statystyk poddawanych jest aborcji.
Ile dzieci z wadami przychodzi na świat? Ile z nich ma godne życie w naszym państwie? Wiem, że są takie które mają, które są otoczone opieką, bo ich matki i ojcowie nie zostali zmuszeni, to była ich decyzja.
W całej Polsce kobiety wychodzą na ulice. Bronimy swojej wolności, prawa do swojego ciała. Same chcemy decydować, czy jesteśmy w stanie udźwignąć macierzyństwo obarczone ciężką chorobą, czy jesteśmy na tyle silne, aby donosić ciążę z dzieckiem, które nie ma głowy, które ma połowę serca, które przeżyje być może swoją pierwszą godzinę, tylko po to, aby umrzeć.
Moje koleżanki opowiadają o stracie dzieci. O trudnych i nieludzkich porodach. O łzach i zwątpieniu.
Lekarze podkreślają – kobiety nie chcą usuwać ciąży, nawet te które wiedzą, że dziecko nie będzie w stanie przeżyć, nie uśmiechają się i nie otwierają szampana, bo mogą mieć aborcję i problem z głowy. Nawet dla tych kobiet aborcja jest ostatecznością, stratą, śmiercią ich dziecka.
‚Chcemy dać tym dzieciom szansę.’ Szansę na co? Co z dziećmi, które już mamy? Dlaczego jest tyle zbiórek na Siepomaga? Każdy jeden procent wędruje do dziecka chorego, do starszych osób również chorych, a bez środków na wykupienie leków, do ludzi którzy szukają pomocy za granicą na leczenie ostatniej szansy. Gdzie jest rehabilitacja, leki, ośrodki opieki dziennej, gdzie jest opieka psychologa? Po co my zbieramy te złotówki, skoro państwo stać na taką opiekę?
#prolife #prochoice
Nikt nie mówi o tym, jakim ciężarem jest choroba dziecka. Nikt nie mówi o tym, jaką traumą dla kobiety jest noszenie płodu z dużą wadą letalną. Nikt nawet przez moment się nie zająknie, że rodzina w której takie dziecko jest, żyje życiem głównie tego dziecka, bo często opieka nad nim jest tak intensywna, że nie ma czasu na nic innego.
To jest mój kraj. Jestem kobietą. Jestem osobą wierzącą, tylko nie bardzo wierzę w kościół. Chciałabym się czuć w swoim kraju bezpiecznie – jeśli zajdę w ciążę, chcę mieć badania, wszystkie, chcę mieć pewność, że moje dziecko jest zdrowe i że będzie samodzielne, że nie będzie skazane na życie w cierpieniu. Chcę mieć prawo do podjęcia decyzji, bo to nie tylko życie mojego dziecka, ale też i moje.
Nie wyobrażam sobie, że po badania prenatalne będziemy jeździć za granicę, i aby dokonać aborcji ciężko uszkodzonego płodu będziemy decydować, czy nas stać na szpital w Niemczech, czy będziemy to robić w podziemiu, pokątnie, z narażeniem życia i zdrowia. Jakim szacunkiem do kobiet wykazuje się państwo, które wprowadza takie prawo? Gdzie jest nasza godność?
Prawo jest dla ludzi, a nie ludzie dla prawa.
Obecny rząd wspominał już o zmianie w konstytucji, tylko w nieco innej sprawie. Wybory korespondencyjne – czy one były zgodne z konstytucją? Nie chce się czepiać, ale jeśli ktoś, tam gdzie mu pasuje chce zmieniać prawo, a w wypadku, kiedy mu nie po drodze broni się konstytucją i tym, że to akt nadrzędny, no coż jest hipokrytą.
To pytanie już padło, całkiem niedawno – kto jest ważniejszy: władza czy obywatele? Czy długo będziemy jeszcze protestować? Bo władza ma w ręce możliwość rozwiązania tej sytuacji – referendum. Niech społeczeństwo decyduje, czy chcemy zmiany zapisu o aborcji, czy chcemy zostać przy kompromisie, czy może jesteśmy państwem tak nowoczesnym, że aborcja będzie naszą, osobistą decyzją.
Jeśli wybieracie się na spacery, to pamiętajcie o bezpieczeństwie.
#NieChcemyWojny #dość #ChcemyDecydować #StrajkKobiet
Kulturalnie mon Amie 